Bazı isimler, bir anda değil… bir duygunun içinde doğar.
Adonita, kulağa zarif bir isim gibi gelse de, aslında bir his.
Kadının kendi ışığını bulduğu o ana, sade ama derin bir anlam taşır.
Bir gün, yeni doğmuş bir fikrin sessizliğinde, adını arıyordum.
Ne fazla gösterişli, ne de sıradan olmalıydı.
Bir kelimenin içinde hem kadınsılığı hem de gücü duymak istedim.
Adonita, tam da o an kulağıma fısıldandı — zarafetin sessiz ama kararlı hâliydi.
Her tasarım, o ismin ruhunu taşır:
Altın tonlarının sıcaklığı, lilaların huzuru, dokuların zarif dengesi…
Adonita, bir markadan çok, “yavaş güzelliğin” bir ifadesi.
Elle yoğrulmuş, hatasızlıktan değil, ruhtan doğan kusurlarla güzel olan bir dünya.
Bu hikâye bir markanın değil, bir yolculuğun hikâyesi.
Sabırla, tutkuyla ve biraz da büyüyle şekillenmiş bir hayalin adı:
Adonita.